Deze week werken wij mee met een spel en evangelisatie week op de Omurula school in Grootfontein. Wij doen mee aan het  spelgedeelte met zakkenlopen, verspringen, spijkerpoepen, eierrace… 

Wij zijn nu acht weken op reis. Al die tijd hebben wij in zand en stof geleefd. Op dit moment staan wij op een camping in Tsumeb (tussen de letters U en V op ons reisschema) in een oase van gras ... met een heus 50 meter zwembad !!!

Er zijn twee speeltuinen en de frisbee zit niet altijd vast in de bomen. Ronan kan heerlijk rennen en spelen. Eline trekt baantjes in het zwembad en Coen leest lekker in zijn boek (ja, Coen is ook een keer het koude water in geweest ... na een toevrspreuk van Ronan).

Na 11 dagen in Etosha reizen wij door naar Tsumeb. Voordat wij het park uitgaan, maken wij nog een rondje. En wat voor een.

Tijdens het rijden komen wij in tegengestelde richting een auto tegen die zegt dat er 6km verderop 2 leeuwen liggen. Wij het gas erop. Nog voordat wij er zijn, zien wij over de zoutvlakte een schaduw lopen. Door de verrekijker zien wij dat het een jachtluipaard is. Het lijkt erop dat het jachtluipaard naar de waterhole loopt. Daar rijden wij heen en parkeren de auto.

Van west naar oost hebben wij Etosha doorkruisd. Een afstand van 320 kilometer. Tijdens deze doorkruising hebben wij ontiechelijk veel dieren gezien. Leeuwen hebben wij in Okaukuejo gezien en gehoord terwijl ze behoorlijk ver weg waren, maar up close en personal nog niet.

In Namutoni boeken wij een morning drive. Om 04:30 op en om 05:30 in de open jeep. Brrr wat koud. Tijdens de morning drive stuiten wij op twee groepen leeuwen. Eenentwintig leeuwen op 21 juli. Wat een mazzel.

Na het verhaal over de neuspeuteraars nu ook een stuk over de neushoorns. In het vorige verhaal over lawaaierige leeuwen schreven wij over de dagelijkse invasie van de waterhole door olifanten. De meeste dieren maken dan dat ze wegkomen.

Enkel de neushoorn trekt zich niet zo veel aan van die dikhuiden. Elke avond kwamen er 3 tot 5 neushoorns drinken. Af en toe stoorde een olifant zich daar aan en probeerde de neushoorns weg te jagen. Met weinig succes.

Op 14 juli komen wij aan in het kamp Okaukuejo van het nationale park Etosha. Uiteindelijk blijven wij hier 5 dagen zonder in de auto te stappen.

Vanaf het kamp kunnen wij 24 uur per dag naar een verlichte 'waterhole' gaan. Daar komt vanalles langs. Het is vooral indrukwekkend als uit verschillende kanten 45 olifanten 'beizt nemen' van het water. Tegen de achtergrond horen wij het gebrul van leeuwen. Wanneer zullen wij ze zien?

Hè? Wat doet die vinger in je neus? 
Het is een dagelijks gezicht: een vinger die in de neus peutert. 
Het is hier heel droog en stoffig. Hele brokken komen er uit de neus. 
Wij zijn nu echte neuspeuteraars. 

Lieve klasgenootjes, hier Ronan,
Wat leuk dat de juffen een bericht naar mij hebben gestuurd. Vandaag ben ik in Etosha aangekomen. Dat is een park met allemaal dieren. Vanmiddag ben ik eerst gaan zwemmen. Het water is heel koud. Ik heb papa en mama nat gespetterd. 

Leve de iPhone. 
Vlak voor vertrek uit NL vroeg ik mij af of ik de iPhone mee zou nemen. Ach, toe maar. Al is het alleen voor een paar filmpers voor Ronan. 
Het blijkt een goede keuze. Daar waar internet is, daar staat geen computer meer. Daar is enkel WiFi. 
Alle berichten tot nu toe heb ik ingetypt op dat hele kleine toetsenbordje van de iPhone. 
Het gaat niet zo snel en soms typ je fout, maar het is wel een uitkomst. 

Vandaag verlaten wij onze splashlocatie en verhuizen wij naar de camping 5 km verderop. Het gebied is zo mooi en ruig dat wij langer willen blijven. 
Een probleempje: de dichtstbijzijnde winkel met versproducten is op 6 uur rijden (enkele reis). 
Oplossing: de lodge biedt aan om spullen te verkopen. 

Vanuit Sesfontein is het nog 100 km naar Purros: de plek om woestijnolifanten te zien. 
De kaart geeft aan dat de gewone weg ophoudt 40 km voorbij Sesfontein, daarna is het 4×4. 
Bij aankomst in het dorpje Purros wacht de safariauto van de lodge ons al op. Wij zijn de enige gasten die vandaag arriveren. 
Bij de receptie wacht het nieuwe vriendje van Ronan: het hondje Cognac

Na Twyfelfontein gaat het richting Purros. De afstand van 360 km is te groot om in een dag te rijden. 
Na 260 km stoppen wij in Sesfontein om te overnachten. Hmmm. De campings uit het boek zijn niet meer in bedrijf. Waarschijnlijk omdat dit een uithoek van het land is met slechte wegen. 
Na een telefoontje gaan wij naar Elephant Song campsite. Nog 15 km 4×4 rijden door een drooggevallen rivier. Het ziet er prachtig uit.

Wij blijven nog twee dagen langer in de omgeving van Twyfelfontein. Ditmaal verblijven wij in een lodge omdat zij game drives aanbieden om op zoek te gaan naar de zwarte neushoorn.

Na ons vertrek uit Swakopmund zijn wij naar Twyfelfontein gegaan. Onze camping lag aan de oevers van een drooggevallen rivier. ‘s Avonds zitten wij na het eten om een zelf gemaakt kampvuurtje. 5 meter achter ons langs zijn twee olifanten geslopen op weg naar het toilet. Wij hebben niks gehoord en gezien. Bij het toilet hebben de olifanten de pijpen stuk getrokken om water te drinken.